Oma

“Ben je al bij oma geweest?”- “Fiets je even bij haar langs uit school?”- “Hoe lang is het geleden dat je bij oma was?” Zomaar wat vragen die mijn moeder regelmatig aan mij stelde in mijn tienerjaren. Dat vond ik maar gezeur, want ik had het natuurlijk druk met al mijn puberbezigheden. Toen opa nog leefde kwamen die vragen helemaal niet. Oma had immers opa. Maar toen die er op zijn negenenzeventigste tussenuit piepte was oma ‘alleen’. Ik was op dat moment dertien en mocht een tijdje logeren bij mijn grootmoeder, omdat ze dat gezellig vond. Dan lagen we samen in het grote bed. Ik op het plekkie van opa in de koude slaapkamer, er stond slechts een oud kacheltje, met de elektrische deken op tien. Als mijn ouders samen met vakantie gingen in de winter sliep ik ook steevast bij oma. Dan wel op mijn ‘eigen’ kamer. De enige extra slaapkamer in het knusse huisje in Aalsmeer. Die vakanties waren hooguit twee weken aaneengesloten per jaar, maar het lijkt in mijn herinnering veel langer. Voor mijn gevoel was het máánden! Door het jaar heen kwam ik ook regelmatig bij haar op visite. Dan deden we altijd een spelletje scrabble (ik weet nu waar mijn verslaving aan Wordfeud vandaan komt), dronken thee met een wolkje melk en knabbelde ik aan mijn ‘likkoekje’ van Verkade uit de grote trommel. Soms mocht ik stiekem een glaasje advocaat met een beetje slagroom. Oma deed dat dan in een piepklein bol glaasje met daarin een minilepeltje en dat smikkelde ik dan lekker op. De zelfgemaakt ‘Boerenjongens’ uit de kelder heb ik nooit mogen proeven. “Nee, daar zat ‘veelsteveel’ alcohol in!” vond oma. Als ik wegging kreeg ik altijd een dropje uit de snoeppot uit de glazen kast. Een bruin beertje.. (die dingen liggen allang niet meer in de schappen van de supermarkt) en als ik wegfietste zwaaide oma mij na tot aan de hoek van de straat. Heerlijke herinneringen. Het gekke is dus dat ik altijd dacht dat ik wel genoeg bij mijn oma op visite kwam. Maar blijkbaar niet vaak genoeg. Dat vertelde ze dan weer klagend aan haar dochter. “Ik heb Miran al in geen wéken gezien.” Moet ze regelmatig verzucht hebben. En dan kreeg ik op mijn beurt een standje van mijn moeder. “Ga toch eens vaker naar je oma joh. Ze zit de hele dag alleen.” Nu begrijp ik zoveel meer hoe dat voor oma gevoeld moet hebben. Wij, ze had nóg vier kleinkinderen die in haar ogen te weinig hun gezicht lieten zien, waren bezig met huiswerk, vriendjes, uitgaan en andere zaken, maar zíj zat thuis en sleet haar dagen met handwerken en een beetje televisiekijken. Nederland 1, 2 en 3. Het grappige was wel dat als wij ’s avonds langskwamen, het soms niet zo goed uitkwam, want dan was Sonja’s Goed nieuws show op of een andere programma dat oma wilde volgen. ’s Middags was beter.. Ja, onder haar condities hoor. Oma was heus niet zielig! En daar zit hem dus de kneep. Mensen die alleen zijn, zijn helemaal niet zielig, al hakt die eenzaamheid er toch soms flink in. Dan is het des te leuker als er eens iemand een kop thee komt drinken (oké, die mag zonder melk) en een praatje komt maken. Al zou het maar een uurtje in de week zijn. Een uurtje! Ik heb best een beetje spijt dat ik daar vroeger een paar weken overheen liet gaan. Het had zeker frequenter gekund. Ik besefte het niet. Maar goed, daar heb ik nu mijn zoon voor: “Ga toch eens wat vaker bij oma een bakkie doen joh. Kleine moeite, groot plezier.” Ik betrap mij regelmatig op het gezeur richting mijn puber. “Oma, heeft opa nog, mam!” antwoordt hij dan. En, inderdaad, ze hebben gelukkig elkaar nog. Ik moet er niet aan denken.. Toch blijven mijn kind en zijn grootouders meer op de hoogte van elkaars levens; ze hebben kunnen allemaal appen. Ja, ook mijn vijfenzeventigjarige moeder en mijn tachtigjarige paps. Leve de moderne tijd! Alhoewel: Mijn moeder belde laatst: “Ik heb geappt, maar hij reageert al dágen niet…” Zucht.. “Jochie, ga nou toch even bij oma langs!”

Voor degenen die ook eens een kop thee wil drinken of een praatje wil maken met iemand die daar behoefte aan heeft, kijk eens op www.achtzaam.nl Deze fantastische stichting, die een dierbare vriendin van mij met ziel en zaligheid heeft opgezet, doet zoveel goeds voor de eenzamen onder ons!