Kunnen we wel, kunnen we niet? Zijn we op tijd geprikt? Willen ze in Duitsland nou nog dat Einreisformulier ingevuld zien zoals een paar weken terug? Snapt Italië dat het Janssen vaccin maar één keer hoeft in Nederland? Wil Oostenrijk een negatieve test als extra bewijs? Is de Corona-app zichtbaar genoeg? En in welk restaurant of op welk terras mogen we plaatsnemen zonder heisa en/of zonder mondkap? Ik snap, helemaal als je zeventig+ bent, dat je opziet tegen de rompslomp die de zomervakantie dit jaar met zich meebracht. Maar wij zijn gegaan! En hebben van al het bovenstaande geen enkel gedoe ondervonden. Een aantal keren werd er wel om gevraagd door restaurant- of hoteleigenaars, maar dat was meer om zich in te dekken voor als er controle kwam en we zijn in flink wat etablissementen geweest! Dertien verschillende onderkomens in zeventien dagen. Tja, je moet er maar zin in hebben hoor ik jullie denken, maar wij wilden in onze eerste vakantie samen het onderste uit de kan halen. De ultieme test. Hoe gaat zo’n autoreis, hoe beleven we alles, waar zitten eventuele relatieknelpunten. Ik moet zeggen, het was geweldig ontspannen. Op de terugweg wilde ik nog helemaal niet naar huis. Een goed teken! We hebben gewandeld in de Oostenrijkse bergen, bezochten de Cinque Terre in Italië en zouden gaan ballonvaren in Duitsland wat helaas (niet door Corona, maar door ongunstige weeromstandigheden) geen doorgang kon vinden. Een kleine tegenslag. Ook één van de dertien hotels was niet om over naar huis te schrijven. TUI gaat echter wel een brief van mij ontvangen dat ze dat onderkomen zo snel mogelijk uit hun assortiment moeten schrappen. Ronduit ranzig! Ik bespaar jullie de details. De omgeving maakte gelukkig een hoop goed, net als het lekkere Italiaanse eten in de buurt. We hebben verder Venetië van een afstand gezien, want toen we in de stad kwamen was parkeren voor een uurtje minimaal 28 euro om nog maar te zwijgen over het vínden van een plekje. Niet te doen. Gelukkig hebben we de foto’s nog.. Het Gardameer daarentegen, wat gewoonlijk door tienduizenden Nederlanders wordt overspoeld in augustus, was extreem rustig en daar konden we dan ook aan de boulevard een topstek bemachtigen voor de lunch met pizza, vino bianco en Limoncello toe en ook Lago d’Iseo was zwaar relaxt. Van autorijden hebben we beiden geen hekel. Sterker nog; op de terugweg vond ik het echt jammer dat we de grens naar Nederland weer waren gepasseerd. We hebben gepubquizd (met dank aan mijn zoon die de link van Spotify met mij deelde), muziek geluisterd (we hebben compleet dezelfde muzieksmaak), heel veel gekletst, gelachen en gehuild, gezongen en zelfs gedanst. Medeweggebruikers moeten soms gedacht hebben: ‘wat een raar stel’, maar daar hebben wij ons niet aan gestoord. Laat sowieso iedereen maar denken wat ie wil denken. Kortom: Het zonnige weer, prachtige uitzichten, zwoele avonden, heldere sterrennachten, het lekkere eten en het samenzijn met mijn geliefde heeft mij deze zomervakantie precies gebracht waar ik op hoopte. En wat ik altijd doe als ik terug ben van vakantie (na het doen van de was, het op orde brengen van de administratie en het beginnen van mijn verdere werkzaamheden) is het uitzien naar een volgende reis. Hoe het gesteld is met de Coronamaatregelen in Spanje zie ik begin november dus wel weer. Salud of nog op zijn Italiaans: Saluti!