Zwarte Cross

Vorige week donderdag toog ik met hubbie richting het Oosten van het land om onze tent op te zetten in Lievelde, nog geen kwartier fietsen van Lichtenvoorde al waar het festival der festivals jaarlijks plaatsvindt: De Zwarte Cross. Ieder jaar gaat mijn wederhelft het hele weekend met zijn beste maat, maar dit jaar mocht ik een daggie mee. We gingen ‘kamperen bij de boer’. Nou ja, een soort van kamperen bij de boer, want nóg honderd andere festivalbezoekers moesten op dezelfde twee (!) toiletjes en er werd gedoucht bij de boerin thuis. Ja mensen, ook in twee douchejes.. Het kwam erop neer dat we stroom konden pakken en water voor een x-bedrag p.p., maar het mocht de pret niet drukken. Ik heb twee nachten geslapen als een roos. Of was het eerder een os? Ik denk dat laatste. Toen de tent stond gingen we een hapje eten bij de plaatselijke vreetschuur, wat overigens heerlijk smaakte naast de toen al rijkelijk vloeiende wijntjes en biertjes. Bij terugkomst schoven we tot diep in de nacht aan bij een stel gezellige gasten die een partytent hadden opgezet en een koelkast vol lekkers hadden staan. De Cross was begonnen! Vrijdag na het ontbijt toog ik dan ook met een lichtelijke kater richting het festivalterrein. En ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken! Wát een megafeest is dit zeg. Zo ontzettend gaaf om mee te maken. We belandden voor twaalf uur al bij een coverband van the Police en ik stond iets over twaalven al te zwingen met een watertje in de hand. Onder de Zwarte Cross-slogan van ‘Niks is onmogelijk’ zijn er naast diverse motorcrosswedstrijden en gekke autoraces tal van evenementen. Mijn hubbie bezocht overwegend de ruigere muziekoptredens, maar ik noem waar ik onder andere nog meer beland ben en ik moet erbij vermelden dat bij ieder thema bijpassende muziek was te horen: De theatertuin met diverse vernuftigheden en ‘andere apartigheden’, de reggaeweide waar ik een cocktailtje dronk uit een plastic bekertje maar die meer dan prima smaakte, ik stond met mijn voetjes in het zand bij Exoticana, keek om een hoekje bij de Gospel-Church (‘Before singing the church uit’), lag heerlijk languit in het gras bij De Bayou, deed een dansje bij DJ Jean op ‘De Dansvloer’, gooide een basketbal terug in ‘The Noaberhood’ (je waande je er in de Bronx met skatende hiphoppers) en liep door de Megatent waar ik de gemiddelde leeftijd wat opschroefde. Over leeftijd gesproken; Alles loopt er door elkaar. Van jong tot oud, mensen met kinderwagens, pubers, 70 plussers.. Er is een reuzenrad en andere kermisattracties, een Blagenparadijs voor de allerkleinsten, een Discotent, homobar (Gay doen is belangrijker dan winnen), rock ’n roll circus, (bolletje) Speeddatecafé, strand met spartelvijver en een bos. En dan vergeet ik nog de helft! Samen gingen we aan het einde van de middag naar het Hoofdpodium waar de band ‘Navarone’ zijn opwachting maakte en we zijn in de Schaterbar terechtgekomen waar comedians de bezoekers aan het lachen kregen en het muzikale intermezzo ook hier weer fantastisch was. Zwarte Cross is een festival waar je bij (geweest) moet zijn. Ondanks dat er meer dan tweehonderdduizend bezoekers op af komen (in drie dagen) is er nooit een onvertogen woord. Er hangt humor in de lucht. Overal spreuken en gekke teksten. Wat te denken, naast de eerdergenoemde gekkigheden, van ‘Broodje Schoap’ bij de shoarmatent, ‘Wat de boer niet kent is hier volop verkrijgbaar’ en ‘Te veel drinken is slecht, maar te weinig nog veel slechter’ bij de vele drankbars, Hey Ho, baal stro’, ‘Hand in hand Karbonade’ en bij een vleesstalletje ‘Allah’s afbakbar’. Allemaal met een knipoog, maar over die laatste is nu zo’n enorme ophef. Azijnpissers naar me dunkt. Er hangt juist een fantastische sfeer van verbroedering tussen die vele bezoekers. Ik wil het graag nog eens meemaken. Toen we ’s nachts bij de tent aankwamen, had ik stalpoten van het vele slenteren, piepende oren van de muziek en kleine oogjes van de versnaperingen, maar het bleef nog lang onrustig. Inmiddels waren namelijk vrienden aangekomen en er kwamen een paar gezellige campinggasten langs voor een afzakker. We hebben totdat het licht werd zo vreselijk gelachen, echter de inhoud waarover is niet geheel geschikt voor deze column. Ooit gehoord van ‘bloemkolen op de toep?’ Ach, laat ik het houden op ‘What happens op de Zwarte Cross, stay’s op de Zwarte Cross. Hubbie, mag ik volgend jaar weer mee? Please?