“Oké, en hoe krijg ik nu die handboeien los?” Getergd en met minder plezier dan een uur geleden, gluurt Nadja onder haar elleboog door naar de deur die in het slot valt. Het was een leuk spelletje, maar nu lijkt het geen spel meer. De boeien striemen in haar huid ondanks de roze pluche die eromheen gewikkeld zit. Van de feestshop. Het leek zo leuk. “Wil je roze of die met tijgerprint?” vroeg haar vriendin eerder die week. Wat hadden ze er om gelachen. “Doe die roze maar. Die zijn zo poezelig lief. Haha, het wordt een giller!” De afspraak met haar vriendje was gemaakt. Ze zou hem een gezellige nacht bezorgen. Gezellig werd het. Met boeien en al. De seks was ook heerlijk geweest, maar het slot in de deur klonk vrij definitief daarnet. En hoe het seksspel eindigde was ook niet haar manier geweest. Te ruig. Te abrupt.. en nu dus ook pijnlijk. Zowel letterlijk als figuurlijk. “Hier lig ik dan” denkt ze. En hoe ze erbij ligt is naakt, vastgeketend, inmiddels flink afgekoeld en met een, laten we het netjes zeggen, onfris, want geheel nog niet schoongemaakte, onderkant. De handdoek ging hij halen. Echter, daar hoefde het slot toch aan de buitenzijde niet voor worden omgedraaid?? En waarom zei hij niets tegen haar? Ze hoorde nu zelfs zijn voetstappen op de galerij, maar nog belangrijker; WAAROM ROOK ZIJ GAS VAN HET FORNUIS DAT DUIDELIJK HOORBAAR AAN STOND?

Zo zou ik ongeveer mijn erotisch getinte thriller kunnen beginnen…