‘Zet jij mijn dekentje ff aan?’ roep ik naar mijn man die halverwege de trap staat op weg naar boven.. en tegelijkertijd denk ik; waaaah dat is een bejaardenzin! Ja mensen, hier komt een bekentenis: ik heb al jaren een elektrische deken! Ik weet nog goed dat mijn oma zo’n deken had. Maar dat was ook niet zo gek; de verwarmingsleidingen waren volgens mij nooit doorgetrokken naar boven, dus in de winter was het boven stervenskoud. Als ik bij oma en opa in de Berkenlaan logeerde dan mocht ik altijd op het ‘kleine kamertje’. De muren hier waren niet meer dan een paar gipsen platen en in het raam zat enkel glas. Vaak dacht ik dat de duif in de dakgoot letterlijk naast mijn bed roekoede en als ik nu nóg dat geluid hoor, mijmer ik altijd even terug.. Een dekbed was er niet, dus de wollen groengrijze dekens kwamen in grote getalen uit de dekenkist zeilen als ik er was. Tja, mijn ouders gingen altijd in de winter naar een warm oord en dan moest/mocht ik twee weken bij opa en oma. Opa is overleden toen ik twaalf jaar oud was en sindsdien mocht ik tijdens logeerpartijen gezellig bij oma in bed, lekker op het elektrische dekentje. Wat een feest. Ik denk dat ik dat, letterlijk warme, gevoel over heb gehouden aan die tijd en zodoende zelf zo’n ding heb aangeschaft. Ik ben en blijf een koukleum! Zoonlief vindt het inmiddels ook een feestje om zijn slaap te beginnen in ons bed, aan mijn kant welteverstaan. Regelmatig als wij boven komen ligt ie er stiekem in, onder het mom van: ‘ik heb jouw kantje even voorverwarmd mam’ en gaat vervolgens direct naar zijn eigen nestje, want hé, hij is natuurlijk wel twaalf en dan wil je natuurlijk niet bij je papa en mama slapen. Nee, het gaat hem voornamelijk om dat warme ouderwetse dekentje. Haha. De geschiedenis herhaalt zich. Heb ik nog meer ouderwetse bekentenissen? Eens kijken.. Ik heb altijd sherry in huis, maar dat is natuurlijk om te gebruiken in diverse vleesmarinades. Rosé ligt meestal in de koelkast. Maar echt, dat spul is weer helemaal hot. Kijk maar naar de terrassen in de lente. De tafels staan er vol mee. Oh, en pure chocolade. Ik noem het ouderwets, omdat oma altijd een stukje ‘bitter’ voor me afbrak, want dat was veel gezonder, maar ze had gelijk. Chocola met minimaal 72% cacao past tegenwoordig prima in een gezond dieet! Het is maar even dat je het weet. Een vooruitziende blik dus, mijn oma. Pinda’s of een blokje kaas vond ze bijvoorbeeld beter dan ‘tjips’ en ook dat is een waarheid als een koe. Volgens mij volgde zij destijds al het koolhydraatarme dieet, want de smeerbare boter in de vloot op de ontbijttafel was op zeker roomboter en geen ongezonde halvarine en margarine. De boerenjongens in de kelderkast bevatten vast ook gezonde ingrediënten, maar daar heb ik geen idee van. En die lichtbruine dropbeertjes? Ken je die nog? Ach, die oma. Het was altijd best heel gezellig bij haar. Weet je trouwens wat voor spelletje wij steevast deden? Wordfeud als groen bordspel! Vandaar dat ik nog steeds verslaafd ben aan dat spelletje. Geleerd van oma. Ik ben trouwens blij dat mijn man haar nog nét heeft gekend voordat ze stierf. Het was een bijzonder mens. En achteraf toch meer van haar geleerd dan dat ik dacht. Iemand nog een advocaatje?!