Ik heb vorige week mijn stoute (sport)schoenen maar weer eens uit de kast gevist en heb een afspraak gemaakt met een personal trainer in de sportschool. Zo, dat is eruit. Het was weer veel te lang geleden. Voor het eerst maakte ik kennis met de Amstelhof; een prachtige healthclub met alles erop en eraan. Van spinninglokaal, diverse studio’s en yogazaal, tot zwembad en tennisbanen aan toe. Ook een leuke bar, maar daar ben ik nog niet geweest. Het is groot, het is luxe, maar het is er heerlijk vertoeven. Voelde me meteen thuis. Alle leeftijden, alle soorten en alle maten. De dame die mij ontving stelde me voor aan een stagiaire die de intake voor zijn rekening nam. Dat deed hij prima. Ik had meteen zin om te starten. Ik moest wel even inkomen, was mijn flesje water ook vergeten, maar ik wist nog hoe een crosstrainer werkte. Na tien minuten gelijk verzuring in de beentjes en de volgende dag spierpijn, maar dat was juist fijn. Thuis heb ik mijn oude MP3 speler, en nee daar schaam ik me echt niet voor, weer uit de mottenballen gehaald en op de lader gelegd. Het was even zoeken, maar wie wat bewaart heeft wat, zullen we maar zeggen. Toen ik van de week weer in de sportschool verscheen ging ik dus beter beslagen ten ijs. Flesje water paraat, oldskool housemuziek op de oortjes en gaan. Je ziet op die apparaten gelijk de calorieverbranding en dat werkt goed bij mij. Ik ben daar uiterst gevoelig voor. Heerlijk! De bedoeling is om minstens twee keer per week wat cardiotraining en de E-gym te doen. Met een bandje om de pols start je de circuittraining en de personal training kijkt over mijn schouder mee. De stok achter de deur die ik zo hard nodig heb. Ook ben ik voornemens de gaan aquafitnessen. Natuurlijk deed ik altijd wel iets aan sport, maar in de sportschool werkt het toch het beste. Om de week gaan we meten en wegen en ik kan je zeggen; Mijn vetpercentage en gewicht is in dit geval nog niet geschikt voor publicatie. Maar het komt goed. Ik voel het. Dat sporten zal, in tegenstelling tot een paar dierbare vriendinnetjes van mij, nooit een verslaving worden, maar laat het dan een hobby zijn. Het is in ieder geval niet voor niets dat ik deze ‘In-tien-weken-fit-voor-vrouwen’-advertentie tegenkwam op facebook. Het eerste doel dat ik voor ogen heb is dat ik mijn, vorig jaar aangeschafte, bikini fatsoenlijk kan dragen als ik in juni op een Grieks eiland vakantie ga vieren. Ik kan een aanmoediging dan ook goed gebruiken: Hup Miran, ertegenaan!