Stoptober

Een gelegenheidsroker, dat was ik. Slechts op feestjes en partijen, en dan vooral bij een wijntje, stak ik er steevast eentje op. Hoe later het werd, hoe meer ik rookte. Stoppen met kopen is even een optie geweest, maar bietsen is niet zo mijn ding, dus bleef ik pakjes aanschaffen. Soms redde ik het met een pakje in de maand, maar dat was sporadisch, want ik heb meer feestjes in de maand, dus het werd al gauw een pakje in de week. Ik heb het zelfs gepresteerd om met één pakje sigaretten slechts één weekend te doen. Dat was toch wel the limit! Ook zoonlief vond het maar stom dat ik rookte. Het was hem nooit eerder opgevallen, want ons motto was (is eigenlijk nog steeds) dat kleine kindertjes gewoon op tijd naar bed moeten als de volwassenen nog tot in de late uurtjes doorfeesten. Dat gelal voor zo’n kind leek mij nou eenmaal nooit zo geschikt. Hij lag er dus meestal al in als ik mijn eerste opstak. Totdat ie een jaar of tien was, toen mocht hij soms wat langer opblijven. Tja, en dan zag hij zijn moeder af en toe met zo’n kankerstokje in haar mond. “Gadverdamme, mam, rook jij??! Dat is echt onwijs ongezond! Dat vertellen jullie mij altijd in geuren en kleuren.” “Uhh.. ja, daar heb je gelijk in, mannetje. Ik ga gauw stoppen.” Zijn vader heeft zijn leven lang nog nooit gerookt en die vond ook wel dat we een punt hadden. Ik dacht dat het een makkie zou zijn. Een gelegenheidsroker stopt toch in een keer? Nou.. niet dus. Sterker nog, dat heeft me nog zo’n honderd euro gekost. Dat leg ik even uit; Ik ben namelijk, met de volle overtuiging dat het mij zou lukken, een weddenschap aangegaan met mijn zoon. Vijftig euro voor iedere keer dat ik een sigaret op zou steken. Dat zou ik hem moeten betalen. Alleen al een trekje vond meneertje er ook bij horen en ook daar heb ik mee ingestemd. Je snapt; ik ben twee maal in de fout gegaan, die rekensom is snel gemaakt. Oeps, dat ging in de papieren lopen! Ik heb mezelf streng toegesproken en ben vóór onze vakantie in juli 2012 volledig gestopt. Ik heb bewust gekozen voor de zomervakantie, want als ik dáár de moeilijkste momenten kon overwinnen, dan kon ik dat overal en was ik roker-AF. En het is me gelukt! Natuurlijk zat ik regelmatig ‘s avonds dicht op rokers aan de lange tafel op ons vakantieadres in Italië. Erger; ik zat bijna op hun schoot! Maar ik kan met trots zeggen dat nu ik ruim vier jaar geen sigaret meer heb aangeraakt. En nóg zijn er wel eens momenten dat ik denk; ‘mmh, ik zou best een trekje..’ Echter, de weddenschap is en blijft van kracht. Nu weet ik dat roken duurder is dan ooit tevoren, maar vijftig euri voor een trekje is toch wel de overtreffende trap die ik niet ga bestijgen. Ik voel me er prima bij, bij dat niet-roken. En ik word heus geen muts hoor dat ik ga lopen wapperen als iemand wat rook mijn kant op blaast. Oké, als ik op een terras een hapje zit te eten dan baal ik weleens, maar om het nu buiten ook te gaan verbieden.. Ik sta zelfs regelmatig in de gezellige rookruimte bij Vleghaar. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik dan weleens stiekem wel om me heen kijk naar al dat gepaf en me serieus afvraag of er niet meer mensen zijn die er vanaf zouden willen. Ik gun namelijk iedere verslaafde dat goede gevoel. Ik besef echter wel dat er een groot verschil is tussen een gelegenheids- en een kettingroker, maar probeer het. Ga ervoor! Wellicht is oktober de uitgelezen maand om mee te doen met de landelijke actie ‘Stoptober’. Veel succes voor diegene die al zijn begonnen of nog een poging gaan wagen en hou vol! Je doet het niet alleen; meer dan vijftigduizend deelnemers gingen je voor. Ik hoop trouwens zo dat ook mijn puber geen verstokt roker wordt. En als dat per ongeluk wel het geval mocht zijn, dan gaan we over op plan B en draaien we die lopende weddenschap gewoon om!