Vorig jaar rond deze tijd kwamen twee poezenbeesten ons gezin versterken. Kater Gizmo en poes Tinky. Helaas heeft poes de leeftijd van 1 jaar niet weten te bereiken. Op 10 april (mijn verjaardag notabene) is ze aangereden en was haar lijfje vanaf haar middel verlamd. We hebben haar in die nacht in moeten laten slapen. Zo ontzettend zielig was dat. Nog maar een paar maandjes bij ons, maar toch al enorm gehecht aan zo’n beestje. Ze was ook de stoerste van de twee en dat is haar waarschijnlijk fataal geworden. Gizmo is niet zo’n held. Hij kijkt liever de kat uit de boom. Hihi, een kater die een kat uit de boom kijkt.. Gizzie, zoals wij hem liefkozend noemen, is een lieve sukkel. Hij laat zich graag aaien, wil niet opgetild worden en al zéker niet op schoot, maar hij maakt nooit ruzie, vlucht als er een andere kat in zijn eigen tuin komt en maakt nauwelijks geluid. Miauwen? Hij weet niet eens hoe dat moet! Toch kwam er afgelopen week een onprettig geluidje uit hem. Hoesten, proesten, niezen en kuchen. Giz is verkouden. We haalden hem na de vakantie op uit kattenhotel Tante Betje, waar hij wederom (in het voorjaar ook al) met liefde verzorgd is en waar het een waar kattenparadijs is. Niets aan te doen zo’n verkoudheidje. Kan gebeuren. De verzorgers hadden hem een week daarvoor al een ontstekingsremmertje gegeven, maar dat bleek helaas niet afdoende. Ik was bang dat katten- of niesziekte de oorzaak was van zijn geproest en benauwdheid, maar gelukkig heeft de dierendokter geconstateerd dat het om een ordinair griepje ging. Hij knapt zienderogen op. Gelukkig maar. Nu hij zich een stuk beter voelt, kroelt ie met ons als nooit tevoren. Hij sprong van de week zelfs even op schoot! Daar schrok hij zelf van, want dat heeft niet lang geduurd, maar het lijkt wel of hij ons dankbaar is. Het is een lieve kat. Gedragsverandering komt wel vaker voor bij dieren die niet zo lekker in hun vel zitten. Kijk nu naar de aanval van de honden op een klein jongetje in Drenthe. Het fijne weet ik er niet van, maar in een onbewaakt moment hebben de dieren aangevallen, om wat voor reden dan ook. Vreselijk. Wij hebben voordat onze zoon werd geboren ook een Rottweiler gehad. Ontzettend lief dier. Toen er echter gezinsuitbreiding was gekomen veranderde haar karakter dusdanig dat ik haar niet meer 100% vertrouwde. En dat is met een baby in de buurt en met zo’n sterke hond een onveilige situatie. Met pijn in ons hart hebben we haar weggebracht naar lieve mensen die haar nog een heel fijn leven hebben gegeven. Jaren later kwam ze nog één keer bij ons op visite. Ze wist nog precies wie ik was. Zo blij om me te zien. Ook zo’n lief dier. Omdat het opvoeden van een hond in mijn ogen ‘mislukt’ is, komt er ook nooit meer een hond in het gezin. Tegenover de Rottweiler, die inmiddels al een paar jaar in de hondenhemel is, kan ik dat gewoonweg niet maken. We houden het bij onze snotterende Gizmo. Word maar snel beter jochie, dan kan je achter de muggen aan in de tuin. Dat is hard nodig. Wat een zwermen zeg. Niet normaal. Als er één dier is waar ik echt een hekel aan heb is dat wel de mug. Opzouten met jullie irritante gezoem en geprik!