Schreef ik in mijn vorige column nog dat ik bijna zeker wist dat de huispuber zou zakken, hebben we net een week achter de rug met euforie. Het kan raar lopen. Hij is namelijk, met de hakken over de sloot en een cijferlijst waar niet over naar huis geschreven kan worden, GESLAAGD! De mentor zou tussen half twee en half drie bellen en hij belde om 14.00 uur. Je begrijpt dat we er toen al een half uur tandenknarsen, nagelbijten en wat irritatie op hadden zitten. ‘Ik ga naar boven hoor mam. ‘Nee, je blijft hier beneden, hij kan zo bellen en ik wil meeluisteren!’ Meestal gaat de tijd snel, maar wat kan ie lang duren als je zit te wachten zeg. We waren er allen van overtuigd dat het een herexamen zou gaan worden of zakken. Zelfs de leerkracht dacht op z’n minst een herkansing. Maar de verlossende woorden kwamen: “Nou jongen, het is ongelofelijk; Duits moet je laten vallen, want dat is écht verprutst, maar voor Geschiedenis en Scheikunde, waarvan jij zeker wist dat je die verknald had, zijn uiteindelijk net een 5 geworden! Gelukkig heb je voor Engels een 9 behaald, dus genoeg compensatie om te slagen.” “Dus ik ben geslaagd?” vroeg hij verbaasd en ietwat onzeker. Ook ik stond met mijn oren te klapperen en riep “Echt?” (en dan een beetje harder met overslaande stem.) Zijn huiswerkbegeleidster kwam ook even door de hoorn heen: “Wij zijn zoooo blij dat het gelukt is en zoooo trots op hem!” Het is gewoon gedaan met het Hoofddorpse Kaj Munkcollege. In vier jaar de Mavo in de pocket. We kunnen ons geluk niet op. Toen ons de cijferlijst ’s avonds onder ogen kwam moest ik wel even slikken, hoe had ie nou kunnen slagen met die punten? “Het gaat om wat daaronder staat, mam. Zie je. ” hij wijst naar het dikgedrukt achtletterwoord: GESLAAGD. Het staat er echt. We hebben een dansje gemaakt door de woonkamer en de lach gaat van ons drietjes al een week niet van ons gezicht. Het is meteen een stuk gezelliger in Huize Gommans. “Mag ik naar Hoofddorp, mam?” “Ja hoor jongen, hoe laat ben je thuis?” Dat is toch een stuk leuker dan als antwoord: “Uhh, nou jongen, is je huiswerk al af?” Ja, de zomer is voor ons begonnen. Vorige week is hij ook nog eens toegelaten op zijn vervolgopleiding in Amsterdam. Nieuwe tijden breken vanaf september aan. Hij gaat naar het Mediacollege de opleiding volgen voor Allround DTP’er oftewel Desktoppublishing. Waaat?? Ik heb inmiddels geleerd dat dat het bewerken en opmaken is van documenten voor drukwerk op de computer. Natuurlijk wilden wij liever dat hij zijn pa achterna ging (Bouwservice Gommans), omdat er een schreeuwend tekort is aan ambachtslieden, maar hij moet doen wat hij leuk vindt. Daar zijn we wel achter. Het waren vier heeeele lange jaren op de middelbare.. Nog even leuk om te vermelden is dat manlief tegen zijn zoon had geroepen ‘als je slaagt gaan wij naar New York’. Die reis is inmiddels geboekt. Je moet de daad bij het woord voegen vinden wij. Onze zoon heeft immers ook woord gehouden. Wat een kanjer!

Een trotse mama.