Man, man, man, wat een tuig. Twee kleine boefjes hebben ons huis veroverd. De vitrage bij het voorraam is een leuk rafelgordijntje geworden waar wellicht een knutselclub nog iets mee kan, de planten zijn verplaatst naar de groene bak, omdat ik geen zin heb om meerdere malen per dag potgrond op te vegen en te zuigen, het gordijntje aan de achterzijde hangt hoger dan normaal, omdat ik niet wil dat die sneuvelt en de muziekboks heb ik nog net weten te redden van de ondergang. Ik heb hem maar omgedraaid, want dát was toch wel een hele fijne krabpaal. De muziek komt nu wat bedompt onze oren binnen, maar beter dat dan kaduuk.. Ja, Gizmo en Tinky ‘rulen’ de woonkamer. Dat is inmiddels duidelijk. Als wij thuis zijn mogen ze niet op de eet- en salontafel, maar zodra ik mijn hielen licht hebben ze daar natuurlijk maling aan. Op het aanrecht komen ze echt nog niet, maar hoe lang gaat dat duren. Verder mogen ze alles van ons. Mi casa e Su casa! Gelukkig waren wij na twaalf jaar toch van plan om eens wat nieuwe meubeltjes aan te schaffen dus over een paar maanden gaan we eens kijken wat er nog een beetje knap uitziet of zéker aan vervanging toe is. De leren fauteuil staat in ieder geval bovenaan dat laatste lijstje. Onze twee spanden overigens wel de kroon met het ‘in de lampen hangen’.. (en nee, dat hebben ze níet van hun bazin!) Hoe lang duurt eigenlijk dat speel (lees sloop-) gedrag? Ze blijven ondanks alles ontzettend grappig om te zien hoor. Ze zijn ook zó leuk samen. Vooral als ze slapen. Té schattig. Het mannetje heeft slechts één keertje naast de bak gepiest, heerlijk op het dekbed van mijn zoon die hem zo graag in zijn kamer wilde.. Nu wil hij dat iets minder graag, want de puber moest zelf de wasmachine bedienen en zijn eigen bed verschonen. Dat zijn consequenties. Ook het verschonen van de kattenbak, een dagelijkse bezigheid met twee poezenbeesten, behoort tot zijn dagtaak. Dat wil zeggen; We wisselen af. Eerlijk is eerlijk. Stofzuigen moeten we nu ook vaker dan anders. En alle taken zijn goed verdeeld. Maar het belangrijkste van de rolverdeling is dit: welke kat springt er bij wie op schoot ’s avonds? En nog belangrijker: Laat de kat dan rustig liggen en probeer hem niet van die schoot af te lokken met snoepjes of een speeltje. Ja, want daar krijgen de drie bazen onderling soms nog wel eens onenigheid over. ‘Ach.. ze lag net zo lekker bij mij.’ Of ‘Hij vindt mijn schoot lekkerder dan die van jou.’ Te kinderachtig voor woorden, maar wij snakken naar die luidruchtig spinnende warme lijfjes tegen ons aan. Daar is het ons drietjes om te doen. Er breekt bijna jaloezie uit als er een gezinslid katloos is. Oeps! Mijn vorige column ging over het feit dat ik, in plaats van één, plots twee katten had genomen en nu verlang ik er zowat naar drie? Nee hoor, is maar gekkigheid, gaat niet gebeuren. Twee keer per dag die kattenbak verschonen gaat ons allen te ver. En dat ons bankstel nog onaangetast blijkt, is me zeker wat waard. Vriendinnen van ons hebben negen katten én een hond. Toen wij daar een paar jaar geleden voor het eerst kwamen wisten we niet wat we zagen. Een kattenhotel was er niets bij! Nu begrijp ik ze eigenlijk een stuk beter, maar négen? Nee, daar trap ik niet in. Al zijn ze nog zo snoezig. Kattenkwaad XXL wordt me toch net ff te gortig..