Mijn hubbie (hubbie? Ja, een liefkoosnaampje en afgeleide van husband..) was een weekje weg. In het buitenland voor zaken en gezelligheid. Hoe noem je zoiets? Een vakantiewerkweekje. Hij heeft er wat dak- en zinkwerk gedaan, het zwembad vervolmaakt, loodgieterswerk uitgevoerd en, het belangrijkste van de werkweek; beton gestort en geëgaliseerd voor de nieuwe buitenbar. Belangrijk ja, omdat het óns vakantieadres is! In de zomer gaan we optimaal gebruik maken van die bar, onder de Italiaanse zon, met een glaasje in de hand, naast de pool.. zie je het al voor je? Ikke wel. Vorig voorjaar heeft hij samen met twee, daar ontmoette, vakantievrienden, ook al zo’n week ondernomen en dat beviel zo goed dat ze het dit jaar maar hebben herhaald. De vrouw des huizes verzorgde hen tot in de puntjes op culinair gebied, terwijl haar man keihard heeft mee gewerkt. Hij genoot van de welkome hulp en afwisseling, dat geef ik je op een briefje. Tussendoor was er natuurlijk genoeg ontspanning. Ik heb de foto’s op Facebook en Whattsapp tot in den treure voorbij zien komen. De smakelijk uitziende pasta’s vlogen me om de oren, maar hé.. ‘dat konden wij ook!’ Zoals het spreekwoord luidt; wij muizen dansten op tafel toen de kat van huis was. Zoonlief en ik hebben het er van genomen. We zijn vrijdagavond samen naar de geweldige dans- en musicalvoorstelling ‘Afblijven’ in het Crown Theater geweest, met aansluitend een drankje in de knusse pianobar en hebben de volgende dag uitgebreid uit gegeten in restaurant Il Gusto op de van Cleeffkade. Daar wil ik trouwens over zeggen dat het er, sinds een nieuwe kok de scepter in de keuken zwaait, een stuk beter is geworden. Sterker nog, de Italiaanse keuken wordt er nagenoeg geëvenaard! De ‘antipasti de la chef’ is een aanrader (vooral voor mensen die niet kunnen kiezen), mijn zoon vond de carpaccio erg lekker en als tweede gang vonden wij samen de filetto niet te versmaden, een super mals ossenhaasje. Hier krijg je overigens nog een kop koffie toe van het huis mét een likeurtje. De twaalfjarige wilde natuurlijk ook een cappuccino. Oké, voor deze één keer, maar in het additionele glaasje zat gelukkig uitsluitend slagroom. Vervolgens togen we, op de fiets, naar een gezellig feestje. Het werd, zelfs zónder de kat die niet thuis was, een latertje, met als gevolg op zondag een katertje, maar dat mocht de pret niet drukken. Zondag was namelijk hangdag en daarna begon de gewone week weer. Inmiddels is het dinsdag dat ik dit stukje tik en vanavond komt hubbie weer thuis. Ondanks dat we het heel gezellig hebben gehad saampjes, hebben we hem stiekem best een beetje gemist en zijn we blij dat hij ons gezinnetje weer compleet maakt. Aankomend weekend staat wederom ‘uitgaan’ op het program. We gaan de VVA kantine onveilig maken, op de klanken van Lion’s Disco. Zoals je weet komt mijn echtgenoot niet van hier, dus eigenlijk is het best ongebruikelijk dat ik hem meesleep naar een reünie van deze Aalsmeerse dancing in de voetbalkantine, maar hij komt er niet onderuit. Zijn afwezigheid heeft lang genoeg geduurd.. Relight my fire babe!!