Afgelopen dinsdag was het 11 september, oftewel 9/11 zoals de Amerikanen zeggen. Ik plaatste een bericht op Facebook met de tekst: ‘Waar was jij 17 jaar geleden?’ Daar reageerden ontzettend veel vrienden op. Iedereen wist nog waar hij of zij zich bevond. Ikzelf stond bij jachthaven Geluk, ja die bestond toen nog, op de Uiterweg. Ik was op zoek naar een boot. Samen met mijn, toen een paar maanden oude, zoon die nietsvermoedend in zijn buggy lag te tukken. Ik ben niet verder gekomen dan de bar, want hoorde daar het vreselijke bericht; ‘Er is een vliegtuigje op het World Trade Center in New York geknald.’ Een vliegtuigje? Begreep er niks van. Ik heb mijn zoon weer vastgegespt in de auto en ben naar huis gereden alwaar ik het tweede vliegtuig (van een vliegtuigJE was allang geen sprake meer) live het tweede gebouw in zag vliegen. Verbijstering. Mond wagenwijd open. De hele verdere middag en avond. Toen het duidelijk werd wie de vreselijke aanslag had opgeëist kwam er vooral schaamte in mij op. In welke wereld zou ik mijn zoon op laten groeien.. Een verrotte maatschappij. Zo’n lief ventje die van niks wist, tegenover een compleet doorgeslagen gelovig volk dat kwaad wil doen. Extremisme is vreselijk, gelovig extremisme het ergst. Alle aanslagen die in de jaren daarna uit naam van Allah hebben plaatsgevonden zijn zo zinloos. En we kijken er bijna niet meer van op! Dat vind ik nog het gekst. Laatst in Parijs, zeven doden, het kwam volgens mij niet eens iets in het journaal. ‘Verwarde mannen’ worden ze genoemd, die idioten die met messen zwaaien en ‘allahu akbar’ roepen. Maar goed, daar gaat mijn verhaal even niet over. Ik voel het bloed alweer naar mijn hoofd trekken en mijn mondhoeken gaan omlaag. Ontspan Miran! Je kan er tóch niks aan doen! Even terug naar mijn opgroeiende zoon die volop in het leven staat. Gelukkig laat hij zich niet overdonderen. Angst kent hij niet en dat willen we graag zo houden. Ja, ook als hij naar het Centraal Station reist en in drukke menigtes feest viert, proberen wij ons niet druk te maken. Hij heeft veel vrienden, waaronder Surinaamse, maar ook Turkse en Marokkaanse knullen die van huis uit Moslim zijn. En al denken ze misschien over sommige zaken anders, ze maken op dezelfde wijze plezier. Het zijn gewoon dwarse pubers in een wereld die steeds grilliger wordt en ik hoop dat ze opgroeien tot wijze mannen, geen verwarde, daar zijn er al veel te veel van.