Eindejaars mijmeringen

Zo aan het einde van het jaar ga ik altijd wat zitten mijmeren. Wat is er allemaal gebeurd? Wat waren onze hoogte- en dieptepunten als gezin, hoe stond ik er zakelijk voor, wat gebeurde er in mijn sociale leven? Zo ook nu. 2015 was het jaar van drukte, dat woord staat helaas voorop. Speciale goede voornemens heb ik niet echt, want dat er een paar kilo’s af moeten in januari en dat ik in april weer fatsoenlijk in een rokje pas of mouwloze top is een standaard terugkerend evenement. Minder drank is er ook zo eentje, maar daar begin ik pas ná alle nieuwjaarsborrels aan hoor. Proosten zonder wijntje vind ik maar niks. Mijn agenda echter iets minder volplannen met leuke, gezellige uitjes staat momenteel bovenaan mijn lijstje. Af en toe NEE zeggen dus. Niet overal bij hoeven zijn, omdat ik denk dat ik anders wat mis. Iets vaker ’s avonds thuisblijven en neerploffen op de bank met man en kind. Over het kind gesproken; die is afgelopen jaar behoorlijk in de dwarsstand beland.. lees puberteit. NEE zeggen kan híj wel! Of ie de tafel even wil dekken? NEE, of hij zijn huiswerk aan het doen is? NEE! Of hij wil leren koken van zijn moedertje? NEE. Nergens echt zin in. ‘Chillings zetten’ en filmpjes kijken op de mobiele telefoon mét (alles afsluitende) oortjes in. Dat is waar de veertienjarige huispuber JA op zegt. Beetje doelloos. Maar dat hoort bij volwassen worden zullen we maar zeggen. Ik herken het (helaas) wel van vroeger. Ik weet nog dat de zondagen niet om dóór te komen waren en als ik niet mocht afspreken, om welke reden dan ook, dan kon ik mijn blije gezicht niet meer vinden. Kamer opruimen? Waarom? School? Niet het belangrijkste. Dus, tja, je zaait wat je oogst. Dat het met mij goed gekomen is, daar houd ik me dan maar angstvallig aan vast. Ik ga verder niet uitweiden over mijn zoon hoor. Als ik alleen al een foto van hem plaats op Facebook krijg ik al strafpunten.. Nee dan onze twee terroristen die we in augustus in huis hebben genomen; Tinky en Gizmo. Prachtige (voor de helft) Maine Coons-kittens. Ik heb dat, op z’n zachtst gezegd, een beetje onderschat. Leuk toch een poes en een katertje. Wat kan er mis gaan? Al eerder schreef ik er columns over, maar ik geloof dat het gezegde ‘je krijgt wat je toekomt’ bij deze nieuwe gezinsleden behoorlijk treffend opgaat. Wát een tuig! Ze hebben mijn eetkamerstoelen volledig gesloopt, mijn leren fauteuil, gordijnen, deurmatten, telefoonsnoertje, speakers, wijnglazen en -flessen, borden, de thermostaatknop (tja die hing naast de krabpaal en móest ook stuk) en dan vergeet ik nog spullen. Een paar maanden geleden heb ik mezelf echt afgevraagd; waar ben ik aan begonnen?! Toen werden ze ‘geholpen’ en daarna veranderde hun karakter als een blad aan een boom. Gizmo was al de rustigste en is nog braver geworden en dame Tinky is een knuffelkontje geworden en plast niet meer in huis. Ze was denk ik gewoon zwaar gefrustreerd, omdat ze naar buiten wilde. Eind november was dat zover en de rust is wat dat betreft wedergekeerd in huize Gommans. Toen ik de kerstboom een paar weken geleden neerzette heb ik bewust gekozen voor kunst, inclusief plastic ballen. Ben blij toe, want T&G hangen, slapen en spelen ín de boom. Ik kan er inmiddels wel om lachen. Ze passen eigenlijk prima in ons dynamische gezin. Nu die volle agenda nog aanpakken. De werkzaamheden die ik vrijwillig doe voor het Crown Theater heb ik op een iets lager pitje gezet en ook Radio Aalsmeer laat ik voor wat betreft schrijfwerk een beetje in de steek, maar ik moet aan mezelf denken. Mijn boekhoudklantjes komen er in januari weer aan en die gaan voor. Wat er dit jaar wél op de planning staat is het aanpakken van alle kapotte meubeltjes. We gaan de woonkamer een flinke opknapbeurt geven en, aangezien ik met een loodgieter getrouwd ben, vindt hij dat de badkamer ook aan verbouwing toe is. Dat dat een rotzooi geeft, daar kan ik wel tegen, maar waar ik écht iets aan moet veranderen is het leren NEE zeggen op andere zaken. Manlief kan er trouwens ook wat van hoor, bang dat ie iets mist. Toch een goed voornemen dus: Als wij nou eens NEE gaan zeggen en de huispuber JA, dan wordt 2016 voor ons wederom een top jaar. Voor mijn trouwe lezers: Ik wens jullie allemaal een gelukkig, gezond en relaxt Nieuwjaar toe. JA JA!