Opstaan met Don/Mrt 2009

“Opstaan mannetje, we komen te laaaaat”.“Ik heb geen zin om naar school te gaan!” Don ligt nog lekker in z’n bedje, het is bijna 8 uur, gewoon een doordeweekse dag. “Je hebt niks te willen Don, je bent 7, als je groot bent, mag je alles zelf bepalen, nu niet. Kom uit je bed, kleertjes aan en hup, een boterhammetje eten. Vergeet je tandjes niet te poetsen en je gezicht te wassen, ik doe straks wel gel in je haar. Vanavond ga je maar douchen, daar is nu geen tijd meer voor. Kom op Nouou!!” “neeee! Ik lig nog zo lekker!, ik wíl niet naar school! Én ik heb geen honger, ik wil trouwens wel even in bad!” “Daar is geen tijd voor zeg ik toch, moet het nou altijd zo’n strijd zijn??! Ik kom je wel even helpen, doe jij je pyjama alvast uit, ik heb je kleertjes al klaar gelegd. Hier..” “Dat wil ik niet aan mam, ik wilde dat andere vest aan, met die Spiderman erop..” Het zeuren is begonnen.. pfff positief blijven nu, het is inmiddels 8 uur en over 20 minuutjes moeten we weg.. Het bewuste Spiderman-vest ligt in de wasmand en daar laat ik hem ook liggen. Het wordt z’n bruine vest, met daaronder een T-shirt, op een spijkerbroek. “Moet ik déze onderbroek aan?? Die zit helemaal niet lekker..” Oké een andere onderbroek, dan gaat deze meteen de prullenbak in. “Ga je die weggooien? Dat is toch zonde?” “Tja jij wil hem niet meer aan en om die nou aan een ander kindje te geven.. misschien heb je er wel een windje in gelaten..” Gggghhh doe niet zo gek mam”. “Nou hup, deze onderbroek aan, spijkerbroek, T-shirt.. wat trek je nou weer voor gezicht?!! Is dit shirt niet goed, zit zeker ook niet lekker?? Zeurpiet, niet mouwen, áántrekken NÚ” “oké oké mam..” “waar is die lego-pop gebleven, die lag hier gisteren nog! En die tekening met die monsters? Die heb ik nu nodig!.. Kíjk die vogel daar, wat zit die nou te doen?” Don fluit, beweegt, zingt, draait rondjes aan zijn hoogslaper en hij praaaat en vraagt aan één stuk door. Ik ga vast naar beneden zijn ontdooide boterhammetje smeren. Zal ik vragen wat hij erop wil.. nee, ananasjam, dat zal wel goed zijn, en trouwens hij eet het maar gewoon.. “We hebben nog maar een kwartiertje!! Ben je klaar? Doe alvast je schoentjes maar aan onder aan de trap. Je bammetje ligt klaar, lekker met ananasjam..” “ah nee hè mama, niet weeeer ananasjam, dat had ik gisteren ook al, ik wilde vandaag gesmolten kaas!” “daar is geen tijd voor kind, hier eet nou gewoon lekker op, even niet zeuren Don” “Ik moet het niet, wat zit er in die beker? Melk? heb je die wel een beetje warm gemaakt?” “Ja 10 minuten geleden was ie nog warm uit de magnetron, nu is ie lauw, eigen schuld, had je maar even op moeten schieten, ik zit al 10 minuten op je te wachten! Hier is je pilletje..“ik wil geen pilletje vandaag mam, ik probeer wel een keer zonder..” “Nee jochie hier je pilletje, met een beetje water, toe nou.” 5 minuutjes nog, race tegen de klok, de melk schiet gelukkig toch lekker op, pilletje zit erin, nu die dubbelgevouwen bruine boterham nog, want ja wit is zo achter de kiezen, maar dat mag alleen op zondag.. “Als je door eet, mag je tussen de middag misschien even tv kijken schat” “misschien?” “ja, misschien” “Waarom niet zeker?” “Oké, zéker, maar nu wel dooreten jaaaa?” “ja”. Ik doe alvast gel in z’n haar en leg z’n jas klaar, we willen niet te laat komen. “Op? Oké jas aan, tas mee..” “draag jij die maar” “Nee Don, zelf je tas meenemen, kom” Ik doe de auto van het slot, waar is ie nou weer.. “Don kom nou!!” “ja ik moest de poes van de buren nog even aaien mam, die is zo lief, wat zit je nou te snauwen, ik bén er toch? Zoek jij die tekening en die pop alvast, want die heb jij weggemaakt..” We zitten in de auto, we hebben nog 4 minuutjes te gaan, moet lukken. Bij de 2e bel rennen we het schoolplein op, pff net op tijd.. we hebben het weer gered. “Veel plezier schat, tot vanmiddag, doe je goed je best bij de juf in de klas? Lief zijn hè en goed luisteren, kus” “ja mam, doei mam, kus”. Morgen toch maar een kwartiertje vroeger op. Alleen hoe meer tijd hij heeft voor andere dingen, hoe langer het duurt voor hij beneden is. De afleiding is zijn grote struikelblok. Dit is een ‘normaal’ half uurtje op een ‘gewone’ doordeweekse dag. Best vermoeiend toch?