Klimaat

Ik denk dat nu alles wel gezegd is over de aanslag in Parijs. De wereld is wakker geschud. Ook heeft 2015 reeds een nieuw woord te pakken: Terreurbroers. En Charlie is een gewilde naam geworden. Ik hoef er dus niets meer over te schrijven. We zijn het met elkaar eens; Dit mág niet meer gebeuren! Nou ja, niet iedereen is het daarmee eens natuurlijk. De hoge heren van Al Qaeda (of moet ik zeggen lage honden.. nee, dat moet ik dus niet) en de strijders van IS zijn het duidelijk oneens met onze mening. Ik vraag me trouwens af of die vechters in naam van hun profeet betaald krijgen voor hun ‘moordbaan’.. Het gezegde; ‘daar zou ik een moord voor doen’ krijgt nu wel een heel andere betekenis, maar dat terzijde. Op de social media kon ik overigens flink los gaan met mijn uitingen. Ik heb ook mijn gezicht even laten zien bij de 1 minuut stilte die na een ingetogen speech van burgemeester Jobke Vonk in het gemeentehuis van Aalsmeer plaatsvond. Ik móest daar gewoon bij zijn. Het liefst met mijn pen in de lucht. De schamele opkomst kwam waarschijnlijk door het feit dat het slechts op internet bekend was gemaakt, maar dat kon ook niet anders. Er moest adequaat gehandeld worden. Sowieso erg fijn dat gemeente Aalsmeer haar betrokkenheid heeft getoond. Goed, ik ga er dus niets meer over zeggen. Ik wil daarentegen wél met jullie mijn ervaring delen van twee vakanties in Egypte. De eerste reis was bijna vijftien jaar geleden. Het was notabene onze honeymoonreis. Hubbie en ik waren stiekem getrouwd en de volgende dag vlogen we met een goed bevriend stel naar Sharm el Sheikh. Op ons vakantieverblijf aangekomen vertelden wij zelfs hen pas dat we ons in de echt verbonden hadden. En, ik moet zeggen, de eerste avond is daar flink op geproost. Ach, niet alleen de eerste.. Het leuke was, dat er nog geen Facebook bestond of Twitter en al helemaal geen Whattsapp (al dan niet met blauwe vinkjes) en zelfs sms-en naar het buitenland was in het jaar 2000 schijnbaar nog niet erg hot, want de vele reacties bleven uit. We hadden naar vrienden en familie slechts een PS-kaartje gestuurd met dé mededeling. Mensen die we van te voren al hadden uitgenodigd voor een feestje dat een maand later gepland stond ter ere van ons net betrokken huisje. Haha en niemand kon reageren! Het was voor iedereen een geweldige verrassing. In het vakantieland hebben we vooral op het luxueuze resort doorgebracht. Wat een weelde! Wat ons wel opviel was dat de bediening nogal corrupt was. Ze waren eenvoudig om te kopen om ons sterke drank te leveren om maar eens wat te noemen. Slechts twee keer zijn we het terrein af geweest, maar dat vonden wij vrouwen vooral geen succes. Ik kan het niet precies uitleggen, maar het voelde gewoonweg niet goed buiten die poort met zwaar bewapende, boos kijkende mannen.. Voor onze mannen hadden we een Playboy gekocht. De dienstdoende poolboy liep opvallend vaak langs om mee te gluren en toen het magazine van voor tot achter (en in het midden) uit ‘gelezen’ was, wist de jongen niet hoe snel hij het exemplaar in ontvangst kon nemen. Hij vertrok met het maandblad vol blote dames als een speer naar zijn houten ijsjes-verkoop-hok om er vervolgens minstens een uur niet meer uit te komen. Ze zijn daar echt niets gewend en, uit naam van hun religie, mogen ze ook niets. Daar moet je je dan wel aan houden vind ik, maar dezelfde moslimjongen nam zeer regelmatig een slok van de liters sterke drankflessen die hij had verstopt in zijn kiosk. Uiteraard uit het zicht van Allah. Jaja. Toen wij in 2005 voor de laatste keer een reis maakten naar het islamitische land was het nog net een tikkie erger. Manlief en ik werden op een dag buiten het, wederom zeer luxe, resort met een taxibusje naar de haven vervoerd om een duiktrip te ondernemen. De host, hij sprak gebrekkig Nederlands, waarschuwde ons vrouwen in de bus dat wij soms best voor prostituees aangezien konden worden, maar dat we daar vooral maar geen aanstoot aan moesten nemen, want die dingen gebeuren ‘gewoon’ in de echte wereld die Egypte heet en het zou bij blikken alleen blijven, dus no worry.. Daar zat ik dan met mijn teenslippertjes, blote benen en onbedekte schouders. Zeer ongemakkelijk. Ik persoonlijk heb daarom aan den lijve ondervonden dat ík het in dat soort landen, buiten de heerlijke resorts, niet erg naar mijn zin heb en dat is zacht uitgedrukt. Ik heb besloten er dan ook nooit meer naartoe te gaan. Nee, ook niet voor het zonnige klimaat. Sterker nog, ik vind het daar min of meer een akelig klimaat.. Hé ja, zullen we het eens over het weer hebben? Wat is het koud hè?