5 mei, Bevrijdingsdag, begon nogal onstuimig. Overdag de lichten maar aangedaan in huis, want het leek wel avond met al die stormachtige buien. Wel een heel goede reden om een overdekte activiteit te gaan ondernemen. Ik heb daarom mijn ouders meegenomen naar Crown Theater Aalsmeer. Daar was een prachtig Bevrijdingstheaterconcert YES we meet AGAIN. Ik zat gezellig tussen mijn paps en mams in die respectievelijk 78 en 73 jaar oud zijn en dus de oorlog hebben meegemaakt. Mijn moeder als peuter, mijn vader zeer bewust als kleine jongen. Hij vertelt er regelmatig verhalen over, want kan zich nog het een en ander herinneren. Zo was er een bombardement op de Hornweg, waar hij met zijn ouders woonde. Op dat bewuste moment was hij uit logeren en dat is maar goed ook, want scherven en brokstukken hadden zijn ledikantje doorboord. Hij had het niet overleefd als hij daar in had gelegen die nacht.. Zal er een engeltje op zijn schouder hebben gezeten?

Toen aan het begin van de voorstelling in Crown zwart-witbeelden werden getoond van Aalsmeer in oorlog, wist pa precies wie daarop stonden en waar ze opgenomen waren. Een goed begin van een mooi concert dat aan elkaar gepraat werd door niemand minder dan Hans van Willigenburg. “Wat een schatje hè.” Zei mijn moeder toen de zonnebankgebruinde presentator op leeftijd het podium betrad. Er werden prachtige beelden vertoond en uiteraard mooie muziek gespeeld. Op de klanken van de bigband kon vooral mijn vader niet stilzitten. Hij genoot zichtbaar en wiebelde flink op de maat mee. Mariska van Kolck zong mooie liedjes in het Frans, Duits en Nederlands, de Triolettes, drie dames a la The Andrew Sisters zongen close harmony en een ambitieuze zanger bracht nummers van onder andere Frank Sinatra. Vier ballroomdansers luisterden de show geweldig op. De volle onderzaal van het theater genoot met volle teugen en zong luidkeels mee met ‘Trees heeft een Canadees’ en het herkenbare ‘Yes, we’ll meet again’ van Vera Lynn. Het gekke was dat ik bijna alle liedjes herkende. Blijkbaar tijdloos. Ik had er dan ook geen spijt van dat ik erheen gegaan was. Maar wat me vooral amuseerde was het genot van mijn beide ouders. Ik ben zo blij dat ik ze met dit soort dingen kan plezieren. Zo zijn we ook met z’n drietjes naar de 3JS geweest en naar Do. Zo gaaf dat ze daar net zo van genieten als ik. Na afloop wilden we een wijntje bestellen en nog even napraten over de mooie show, maar helaas was de horeca gesloten in het pand. Opnieuw een gemiste kans van Studio’s Aalsmeer, dat los staat van het theater, maar waar het theater helaas altijd wel op aangesproken wordt.. Maar goed, ik heb mijn ouders lekker meegenomen naar mijn huis, want een witje heb ik altijd koud liggen. We hebben flink geproost en het bleef er niet bij eentje, want zeventig jaar vrijheid is een dag om te vieren en dat kunnen wij met z’n drieën als geen ander. Uiteraard schoof mijn hubbie aan en mijn zoon had zijn nichtje uitgenodigd. Dus ja, we hebben van Bevrijdingsdag een heerlijk feestje gemaakt. In vrijheid!