Zet mij, met nog negen ‘meiden’ van tegen de vijftig (of net erboven) aan een terrastafel met rood-wit geblokte ruitjes in een Duitse stad, vul de wijnglazen tot de bolling en de bierglazen tot aan de rand, doe daar nog een zonnetje bij en je hebt een gegarandeerd gezellige middag. Dit overkwam mij afgelopen vrijdag. We vertrokken ‘s morgens met z’n tienen in twee auto’s vanaf het Raadhuisplein richting Oberhausen. Om één uur konden we inchecken in een heerlijk hotel um die Ecke van het megagrote overdekte winkelparadijs en een paar uur later zaten we dus aan de bewuste tafel, waar we, hoe laat zal het geweest zijn?, begin van de avond pas vanaf rolden. Rolden ja. Van het lachen! Want wat hebben we gegierd! Één van de dames had namelijk neuskaartjes bij zich en opplaksnorren. Tegen de vijftig lopen we ja, maar dat vóelen wij niet. Sterker nog, we hebben ons het gehele weekend gedragen als twintigers. Mijn puberzoon zou zich kapot hebben geschaamd, maar hé, die was lekker thuis met zijn pa. Het was weer een meidenweekend voor in de boeken. Heerlijk gekletst over zaken waarvan de meeste niet in de Meerbode passen, lekker schnitzel gegeten met pommes, gewinkeld, gedanst tot midden in de nacht en dus tot tranens toe gelachen. Wat een heerlijke vriendinnengroep heb ik toch. Voor het vijfentwintigste jaar op rij gingen wij ons jaarlijks weekendje weg. Uniek toch? Allemaal verschillend en toch zonder onvertogen woord. Ik heb me suf genoten in dit jubileumjaar dat voor de verandering eens over de grens was gepland. Volgend jaar mag ik het organiseren samen met mijn room-mate Jo. En ik denk dat het weer Duitsland wordt. In ruim twee uurtjes ben je er en je betaalt een flink stuk minder voor een versnapering. Het weekend ervoor waren we trouwens ook in Duitsland met lieve vrienden. We deden het vakwerkstadje Soest aan. Lekker slenteren, terrasjes pakken en heerlijk eten en drinken. Ik hou er zo van. Volgende week ben ik te vinden in Benidorm voor een zonnetje, wat rust en vertier. En ook hier ga ik weer lekker smikkelen en smullen. Had ik al gezegd dat ik tien kilo ben afgevallen ten opzichte van 1 januari? Over een paar weken zal ik daar meer over vertellen, want ik durf nu even niet op de weegschaal zoals je begrijpt. Kortom, ik ga nog even door met dagen plukken en wil in ieder geval tegen mijn negen vriendinnen zeggen; Anita, Jacq, Janny, Peet, Nicole, Miek, Mila, Bets en Jo, onwijs bedankt voor het lachen en tot de reünie. Nein mann ich will noch nicht gehen, ich will noch ‘n bisschen Tanzen!!